Het was groot nieuws, nog niet zo lang gelden, de verhouding tussen de voorzitter van GroenLinks en een van de Kamerleden van de partij. Dit onder meer omdat de voorzitter mede bepaalt wie er in de fractie komt. Als zij een liefdesrelatie heeft met een van de kandidaten, dan is de objectiviteit natuurlijk zoek. Dat kan niet, meenden de verantwoordelijken bij GroenLinks, en dus moesten beide politici aftreden.
Op zich is dat juist. Een benoeming tot Kamerlid mag niet afhangen van de verhouding met degene die jou benoemt. De politici traden dus terecht af.
Hockeyclub
Toch is hier meer aan de hand. Want wat er bij GroenLinks gebeurde, vindt in een variant plaats bij tal van benoemingen overal in het land. Of het nu gaat om Kamerleden, bestuurders, hoge managers of CIO’s – bijna altijd is er sprake van een wederzijdse relatie tussen degene die benoemt en degene die benoemd wordt, en dus nooit van een onafhankelijk oordeel.
Liefdesrelaties zijn dat natuurlijk meestal niet. Doorgaans kennen de betrokkenen elkaar van een vorige functie, via wederzijdse relaties of van de hockeyclub. En anders komen ze wel uit hetzelfde wereldje. Ons kent ons, dus.
Pier Eringa
Dat kan zijn voordelen hebben, maar nadelen heeft het zeker ook. Vernieuwers trek je op zo’n manier namelijk niet aan. Doorgaans blijft alles op deze manier bij het oude. Dat het ook anders kan, bewijst Pier Eringa, de president-directeur van Prorail. Qua voorkomen, uitspraken en werkwijze doet hij het anders dan anders, en toch doet hij het in een ingewikkelde context heel goed.
Lange tenen
In mijn vakgebied, de IT, hebben we meer van dit soort persoonlijkheden nodig. Dat is mijn overtuiging. Eigenwijze mannen en vrouwen, die scherp zien wat de problemen zijn en naar onorthodoxe oplossingen zoeken. En die niet bang zijn daarbij af en toe op lange tenen te staan.
De meeste bestuurders zitten, zoals gezegd, anders in elkaar. De meeste bestuurders zijn politiek handig en erop uit om te polderen en problemen glad te strijken. Nuttig en natuurlijk, maar met alleen die eigenschappen kom je er niet. Zeker niet in de IT, die tenslotte, mits goed toegepast, hele organisaties ingrijpend verandert. Disruptie, met een veel gebruikte term.
Dubbele aansturing
Ik ben daarom voor een dubbele aansturing van de IT in een organisatie. Een verstandige, behoedzame bestuurder, die begrijpt hoe je partijen op één lijn moet krijgen. En een eigenzinnige CIO, die weet wat je moet aanpakken en hoe. En die – zeer belangrijk – zelf aan de bestuurstafel zit.
Bron: BinnenlandsBestuur digitaal